به گزارش دامپزشک نیوز به نقل از خبرگزاری علم و فناوری، فاصله اجتماعی برای جلوگیری از شیوع COVID-19 ممکن است برای ما انسانها غیر طبیعی باشد، اما سایر حیوانات بصورت شهودی و بدون نیاز به قوانین و مقرراتی فاصله گذاری اجتماعی را رعایت می‌کنند.
متأسفانه انسانها اغلب به دلیل فشار کار، یادگیری یا معاشرت می‌توانند این غریزه را در خود سرکوب کنند و با این کار، جامعه و خود را به خطر بیاندازند. همینطور دوران نهفتگی SARS-CoV-2 نیز کار را از این هم خراب‌تر می‌کند چرا که افراد ناخواسته دیگران را به خطر می‌اندازند.
در هنگام وجود بیماری بین حیوانات، آنها فاصله گذاری اجتماعی را رعایت می‌کنند
بررسی جدیدی که بر روی برخی حیوانات اجتماعی انجام شده، نشان می‌دهد که چطور شش حیوان اجتماعی من جمله مورچه، خفاش، خرچنگ‌های دریایی و زنبور عسل به هنگام بیماری از یکدیگر فاصله می‌گیرند تا از شیوع آن در گروه جلوگیری کنند. برای مثال، مورچه‌ها و موریانه‌ها قبل از اینکه کاملا به بیماری آلوده شوند، برای دیگران سیگنال‌هایی می‌فرستند تا فاصله را رعایت کنند.
خفاش‌ها نیز کار مشابهی انجام می‌دهند، البته به روشی منفعلانه تر. زمانی که خفاشی به باکتری‌ای مبتلا شود، از بودن در گروه خودداری می‌کند؛ هرچند در این مدت غذا را از دیگران دریافت می‌کند ولی فاصله اجتماعی را با دیگر خفاش‌ها حفظ می‌کند. خرچنگ‌ها نیز به‌هنگام مشاهده بیماری، از خرچنگ بیمار فاصله می‌گیرند که البته این کار ممکن است به شکار شدن آنها ختم شود. زنبورها در مواجهه با بیماری بسیار خشن‌تر برخورد می‌کنند. آنها زنبور بیمار را یا قرنطینه می‌کنند و یا آن را از لانه بیرون می‌کنند.
با تمام این‌ها، این موجودات ثابت کرده‌اند که منزوی شدن و دوری از گروه به هنگام بیماری و رعایت فاصله اجتماعی می‌تواند از انتشار بیشتر بیماری در افراد جلوگیری کند. اما انسانها به هنگام جلوگیری از شیوع بیماری، نمی‌توانند آنطور که باید فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کنند.
فاصله‌گیری اجتماعی یا فاصله‌گذاری اجتماعی اصطلاحی است که برای برخی از اقدامات غیر دارویی کنترل عفونت استفاده می‌شود که توسط مقامات بهداشت عمومی برای متوقف کردن یا کاهش سرعت شیوع بیماری‌های بسیار مسری انجام می‌شود. هدف از فاصله‌گیری اجتماعی کاهش احتمال تماس بین افراد دارای عفونت و افراد سالم است تا انتقال بیماری، عوارض و در نهایت مرگ و میر به حداقل برسد.
فاصله‌گیری اجتماعی زمانی مؤثر است که عفونت از طریق تماس قطره‌ای (سرفه یا عطسه)، تماس فیزیکی مستقیم، از جمله تماس جنسی، تماس فیزیکی غیرمستقیم (مثل لمس سطح آلوده)، یا هوا (اگر میکروارگانیسم بتواند برای مدت طولانی در هوا زنده بماند) منتقل شود.
انتهای پیام/