به گزارش دامپزشک نیوز، یک راسوی پا سیاه از ژن های حیوانی که بیش از 30 سال پیش مرده است ، تکثیر شد.
دانشمندان برای اولین بار یک گونه در معرض خطر ایالات متحده را شبیه سازی کردند ، یک راسوی پا سیاه که از ژن های حیوانی که بیش از 30 سال پیش مرده است ، کپی شده است.
این “راسوی پا سیاه”(black-footed ferret) با نام “الیزابت آن”، متولد 10 دسامبر ظاهر زیبا و بانمکی شبیه دکمه دارد. اما مواظب باشید – برخلاف مادری که اورا حمل کرده بود (یک موش خرمای جنگلی اهلی )، او قلبی وحشی دارد.
پیت گوبر ، مسئول خدمات حیات وحش و ماهیان ایالات متحده گفت : “ممکن است شما با یک بچه راسوی پا سیاه کار کنید و فردای آن روز حیوان سعی کند انگشتتان را جدا کند! ”
الیزابت آن در مرکز حیات وحش در کلرادو بزرگ میشود. او یک نسخه ژنتیکی از یک راسو به نام “ویلا” است که در سال 1988 درگذشت و بقایای او در روزهای ابتدایی فناوری DNA منجمد شد.
شبیه سازی در نهایت می تواند گونه های منقرض شده مانند passenger pigeon را بازگرداند. در حال حاضر ، این روش نویدبخش کمک به گونه های در معرض انقراض از جمله یک اسب وحشی مغولستانی است که کلون شد و تابستان سال گذشته در تگزاس متولد شد.
بن نواک ، سرپرست دانشمند Revive & Restore ( سازمان غیرانتفاعی حفاظت متمرکز بر بیوتکنولوژی که کلون سازی اسب را انجام می دهد)گفت: بیوتکنولوژی و داده های ژنومیک می تواند باعث تفاوت های شگرفی در زمین شود .
از آنجا که تصور می‌شد راسوهای پا سیاه منقرض شده‌اند، مورد توجه ویژه‌ای قرار داشتند. این حیوانات تقریباً به طور انحصاری از سگ‌های دشتی(سنجاب مرغزار) تغذیه می‌کنند، اما از آنجا که این حیوانات به منظور خلوت کردن مراتع گاوها توسط بسیاری از گله‌داران و چوپانان مسموم و یا با ضرب گلوله کشته شدند، راسوهای پا سیاه نیز آسیب دیدند.
سپس یک روز در سال ۱۹۸۱، یک سگ گله یک راسوی پا سیاه مرده را به خانه آورد که به عنوان یک موفقیت برای متخصصان حفاظت از محیط زیست تلقی می‌شد، چرا که فکر می‌کردند این راسوها کاملا منقرض شده‌اند.
متأسفانه کاهش چشمگیر جمعیت سگ‌های دشتی و تغییرات انسانی زیستگاه طبیعی راسوهای پا سیاه هنوز هم یک چالش برای آنها است. علاوه بر این، همه راسوهای پا سیاه در آمریکای شمالی از نسل هفت راسو هستند که چالش‌های منحصر به فرد ژنتیکی را برای محققان ایجاد می‌کند.
این همان جایی است که شبیه‌سازی ژنتیکی می‌تواند بسیار کمک کند. در اطلاعیه محققان آمده است: شبیه‌سازی ممکن است به رفع موانع تنوع ژنتیکی قابل توجه و مقاومت در برابر بیماری برای حمایت و حفاظت از زیستگاه و استقرار جمعیت‌های حیوانات در طبیعت کمک کند.
این تحقیات هنوز در روزهای اولیه خود است و باید دید که آیا “الیزابت آن” قادر به تولید مثل است یا نه. اما دانشمندان با توجه به اینکه هفت سال طول کشیده تا به این مرحله برسند، تاکنون از نتیجه کار خود راضی هستند.
راسوی پاسیاه با نام علمی”Mustela nigripes” گونه‌ای از سرده راسو است. این حیوان بومی ایالات متحده آمریکا و در خطر انقراض است. این جانور در سال ۱۹۷۹ منقرض شده اعلام شده بود. مهم‌ترین تهدید علیه نسل این جانور تخریب زیستگاه، شیوع بیماری‌های جدید و کاهش شدید جمعیت طعمه اصلی آن سگ دشتی است.
برآورد میشود که اکنون هزار راسوی بالغ و زاده شده در طبیعت در حیات وحش حضور داشته باشند که این جمعیت‌ها حاصل برنامه‌های تکثیر در اسارت و رهاسازی در طبیعت هستند. این راسوها در ۱۸ جمعیت مجزا و غیر مرتبط در ایالت‌های غربی آمریکا زندگی می‌کنند و تنها چهار جمعیت آنها خودپایدار محسوب می‌شوند.
ترجمه: مهسا فتح آبادی