سخت‌ترین جراحی دامپزشکی کدام است؟

دکتر ایرج نوروزیان گفت: اصولاً در بخش حیوان و دام کوچک، ارتوپدی حرف اول را می‌زند چون جراحی‌های مربوطه به شدت ظریف، حساس و پیچیده است.

0

به گزارش خبرنگار دامپزشک نیوز_ دکتر ایرج نوروزیان یکی از پیشکسوتان علم و حرفه دامپزشکی است. در گفتگویی که با ایشان داشتیم از تجارب چند دهه کار و فعالیت این چهره ماندگار سوال کردیم. ایرج نوروزیان در بخش دوم گفتگویی که با  وی داشتیم از تفاوت جراحی اسب در عصر خود با اکنون سخن می‌گوید. با دامپزشک‌نیوز همراه باشید.

دکتر نوروزیان در گفت و گو با خبرنگار دامپزشک نیوز بیان کرد: «من با تخصص اسب برگشتم ولی آن زمان اسب مثل حیوانات خانگی مورد بی‌مهری قرار گرفته بود. به‌این‌ترتیب بخش مهمی از دامپزشکی تضعیف شد. به مرور و در سایه همراهی شماری از دوستانی که عاشق اسب بودند این وضعیت را تغییر دادیم. با همت علاقه‌مندان در عرض سه چهار سال بعد از انقلاب حوزه دامپزشکی اسب را احیا کردیم.»

او ادامه داد: «از صنعت اسب و دامپزشکی آن نباید غافل شد. از هیچ‌یک از بخش‌های دامپزشکی نباید غفلت کرد. این‌که امروز دیگر مثل سال‌های قبل، حوزه حیوانات خانگی حرف‌وحدیث ندارد جای خوشحالی دارد. حرفه‌ای ما مجموعه‌ای از این حوزه‌هاست. در صورت رونق همه بخش‌ّ‌هاست که فارغ‌التحصیل دامپزشکی می‌تواند به یافتن شغل و تشکیل خانواده و تامین زندگی‌اش امیدوار باشد.  حضور و قوت گرفتن بخش خصوصی را باید به فال نیک گرفت و خوشبختانه دوستان ما در بخش راهبردی به‌خوبی به این موضوع را هدایت کرده‌اند.»

اصلاح اشتباهات را جهانی می‌کردیم

این استاد دامپزشکی در ادامه افزود: «درست بود که در حوزه اسب کار چندانی نبود اما بخش کلاسیک قضیه به قوت خود باقی بود. اسب به کلینیک می‌آوردیم و جراحی را به دانشجویان آموزش می‌دادیم. چند سال بعد از انقلاب به‌تنهایی بخش جراحی را هدایت می‌کردم. به مرور چند دوست تکنسین اضافه شدند که بخش فنی کار را انجام می‌دادند. ما دانشگاهیان بیشتر در بخش راهبردی کار می‌کنیم و راهبرد ما هم درمان و کنترل و پیشگیری است. »

او تصریح کرد: «بخش اول که جراحی هم زیرمجموعه آن است دو بخش مهم دارد: تاکتیک و تکنیک. تکنیک در حین کار یاد گرفته می‌شود. اما بخش اصلی و علمی کار، تاکتیک است. اگر سزارین‌های آن زمان را با اکنون مقایسه کنید شگفت‌زده می‌شوید. از خطاهای روز قبل پند می‌گرفتیم و روال کار را اصلاح می‌کردیم. جالب اینجاست که اصلاح را به جهانیان معرفی می‌کردیم. بسیار خوش‌حالم و مایه رضایت‌خاطر من است که نه تنها به دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران خدمت کردم بلکه با انتشار مقالات مختلف به تجربیات خود مبنای علمی دادیم. در کنفرانس‌ها و سیمنارهای بین‌المللی حضور فعال داشتیم. خوشحالم که موفق شدیم دامپزشکی کشورمان را به جاهای دیگر معرفی کنیم.»

نسلی که از فناوری محروم بود

دکتر نوروزیان در پاسخ این سوال که «سخت‌ترین جراحی در حوزه دامپزشکی چیست؟» گفت: «ماهیت جراحی‌های از حیوانی به حیوان دیگر متفاوت است. سطح جراحی دامپزشکان ایرانی در سطح استانداردهای بین‌المللی است. اصولاً در بخش حیوان و دام کوچک، ارتوپدی حرف اول را می‌زند چون جراحی‌های مربوطه به‌شدت ظریف، حساس و پیچیده است. به‌هرحال تجربه، جراحی‌های سختی مثل بیضه مخفی را آسان می‌کند. بخشی از موفقیت یک جراحی به مراقبت‌های بعد از عمل مربوط می‌شود. رادیولوژی، لاپاراسکفی، سونوگرافی، تجهیزات و فناوری روز کار را به‌مراتب راحت می‌کند.»

او خاطر نشان کرد:«به‌هرحال ما جز نسلی هستیم که به قول معروف چشم را توی عقل می‌بردیم. ما نسل بودیم که با وجود کمبود امکانات آبروی دامپزشکی را حفظ می‌کردیم. کمبود امکانات باعث می‌شد که بیشتر روی حس و باور خود تکیه کنیم. دامپزشک نسل قبل باید همه چیز کار از تشخیص تا درمان و مراقبت‌های بعد از جراحی‌ها را تقبل می‌کرد. یکی از وظایفی که برای خود قائل بودم آن بود که دانشجویان را با این واقعیت آشنا کنم که حرفه شما به هیچ عنوان حرفه آسانی نیست. بعدازظهرها دانشجویان را سوار رنوی خودم می‌کردم و به گاوداری‌ها، اسب‌داری‌ها و … می‌رفتیم تا دانشجویان در عمل مشکلات را مشاهده کنند. بیمارستان‌هایی که دوستان اکنون دایر کرده‌اند واقعا به لحاظ امکانات و تجهیزات قابل‌ستایش است.»

خلا دانشگاه‌های دامپزشکی

دکتر نوروزیان در ادامه گفت:  «اساتید من هم در کشور خودمان و هم در آمریکا بی‌نظیر بودند. وظیفه یک استاد و معلم به آموزش و انتقال علم و دانش محدود نمی‌شود. در دوران اقامت در آمریکا یک روز بنری دیدم که روی آن نوشته شده بود: من افتخار می‌کنم که یک استاد راهنما هستم. در آن زمان نقل قول‌های شخصیت‌های مهم و کسانی که به نحوی از خود خلاقیت و نوآوری نشان داده بودند را این‌گونه درج می‌کردند.

او در پایان تاکید کرد:«نقش و ارزش استاد راهنما بسیار بیشتر از یک استاد آموزشی و پژوهشی است چون وظایف آنها را هم انجام می‌دهد. خلا دانشگاه‌های امروز ما همین است. استاد واقعی باید دانشجو را مثل فرزند خود بداند. باید برای دانشجو وقت گذاشت و او را به‌درستی راهنمایی کرد. نسل قبل این کار بزرگ را در حق ما کردند، ما هم دریغ نکنیم. اگر این خلا بزرگ برطرف شود به لحاظ علم و فناوری مشکل نداریم و اساسا این بخش از کار به مروز زمان حل می‌شود. اخلاق معلمی و استادی است که جایگزین ندارد و فناوری نمی‌تواند جای خالی‌اش را پر کند.»

خبرنگار دامپزشک نیوز:شاپور پشابادی

انتهای پیام/