آیا علاقه به سگ ریشه ژنتیک دارد؟

 به گزارش خبرنگار دامپزشک‌نیوز_ بدون شک علاقه انسان‌ها به سگ، حسی است که به واسطه تقلید، تشویق، تربیت و آموزش و بالیدن در محیط اجتماعی دوستدار حیوانات در وجود انسان‌ها نهادینه می‌شود اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که میراث ژنتیکی ما هم در شکل‌گیری این علاقه نقش اساسی دارد. با دامپزشک‌نیوز همراه باشید.

در ارتباط با اثرات مثبت داشتن و خو گرفتن با حیوان خانگی در جلوگیری از بعضی بیماری‌های روحی (مثل اسکیزوفرنی و افسردگی) و بعضی حالات عاطفی ویرانگر (اضطراب بیش از حد) مطالعات بسیاری انجام شده و علم در مجموع موثربودن «پت‌درمانی» را پذیرفته است.

اکنون پژوهشگران بعد دیگری از موضوع را موردتوجه قرار داده‌اند. شماری از پژوهشگران سوئدی و انگلیسی این فرضیه را که آیا علاقه به داشتن سگ داشتن می‌تواند زمینه ژنتیک داشته باشد را به آزمون تجربه گذاشتند.

برای بررسی این موضوع داده‌های ژنتیک نمونه مطالعه (۳۵ هزار جفت دوقلو) مورد بررسی قرار گرفت. باورش شاید سخت باشد اما تجزیه و تحلیل یافته‌های مطالعه نشان داد که متغیر وراثت نقشی عمده بازی می‌کند، به عبارت دقیق‌تر علاقه افراد به داشتن سگ‌ها تا ۵۰ درصد معلول چینش ژنتیک آنهاست. دانشمندان با تکیه بر این نتیجه مهم استدلال کردند که میان ژنتیک و انگیزه تملک سگ، ارتباط معنادار آماری وجود دارد.

یافته‌های تاریخی نشان می‌دهد که اولین حیوان اهلی شده به دست انسان، سگ بوده است. دوستی و همراهی سگ و انسان بیش از ۱۵ هزار سال قدمت دارد.

این گروه از محققان قبل از هر چیز رابطه میان چینش ژنتیک دوقلوها و داشتن و نداشتن سگ را بررسی کردند و نتایج تحقیق خود را در نشریه گزارش‌های علمی منتشر کردند. هدف اصلی آن بود که مشخص شود آیا داشتن سگ، ربطی به ژنتیک دارد یا نه.

توی وال، سرپرست گروه پژوهشگران و استاد دپارتمان همه‌گیرشناسی دراین‌باره اظهار داشت: نتایج حیرت‌انگیز این مطالعه دانش ما از ارتباطات بین انسان‌ها و حیوانات را متحول می‌کند. سگ‌ها و حیوانات خانگی دیگر چند هزار سال با ما زیسته‌اند ولی ما شناخت زیادی از آنها نداریم. به‌ویژه نمی‌دانیم که چه تاثیری روی زندگی روزمره و وضعیت سلامتی ما به‌جا می‌گذارند. حالا می‌دانیم که بعضی افراد بنا به گرایشات ژنتیک خود، علاقه بسیار بیشتری به حیوانات و نگهداری از آنها دارند».

کری وستگارس، استاد رشته «کنش انسان- حیوان» در دانشگاه لیورپول که یکی از اعضای اصلی این پژوهش به شمار می‌آورد در این باره گفته است: واقعا می‌توان گفت که در جریان این پژوهش، یافته‌های بسیار مهمی به‌دست آمده است.

اکنون می‌دانیم که چرا سگ داشتن تا به این اندازه برای بعضی افراد مهم است. برخلاف دوقلوهای همسان، میراث ژنتیکی دوقلوهای ناهمسان، کاملا یکسانی است پس از طریق این عامل مهم می‌توان فهمید که ژنتیک چه نقشی در علاقه افراد به داشتن سگ بازی می‌کند.

نتایج مطالعه ما نشان داد که همبستگی بین این دو متغیر در دوقلوهای همسان بسیار بیشتر از دوقلوهای ناهمسان است. به عبارت ساده‌تر  واقعا بین ژنتیک و سگ داشتن، ارتباط وجود دارد.

کیت دابنی، جانورشناس و یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه هم گفت: «به برکت تحقیقات باستان‌شناختی از کم‌وکیف ورود سگ‌ها به زندگی انسان‌ها اطلاع داشتیم.

اکنون به کمک این اطلاعات ژنتیک می‌‌توانیم «دلیل» و «چگونی» ورود سگ‌ها به زندگی انسان را هم رمزگشایی کنیم.

خبرنگار دامپزشک نیوز: شاهپور پشابادی

انتهای پیام/