دکتر عبدالله حامدی؛ دامپزشک جان‌باخته در راه مبارزه با تیفوس

دکتر حامدی بنیان‌گذار دانشکده دامپزشکی و نیز از موسسان موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی حصارک.. در سال ۱۳۲۲ و در هنگامه اشغال ایران به وسیله متفقین‌که بیماری تیفوس شایع شده بود... بدون واهمه از این بیماریِ به شدت مسری به یاری هم‌میهنان‌خود شتافت و خود نیز مبتلا شد و در فروردین همان سال بر اثر این بیماری درگذشت.

0

به گزارش دامپزشک نیوز_ «دکتر محمدعلی بهمنی قاجار» تاریخ نگار، پژوهشگر سیاست خارجی و همچنین مدرس دانشگاه  بیان کرد: در سال ۱۳۲۲ خورشیدی، ایران در شرایطی مشابه اکنون، گرفتار یک بیماری واگیردار مرگبار به نام تیفوس گردید که هزاران ایرانی را به کام مرگ فرستاد، اما نکته‌ای که درباره این فاجعه مغفول مانده است فداکاری آن روز پزشکان ایرانی در مبارزه با این بیماری بود، فداکاری که این روزها نیزدر مواجهه با کرونا مشهود است.

چند سال پیش افتخار وکالت برای خاندان حامدی را داشتم و در آشنایی با این خانواده ارجمند متوجه شدم که یکی از اعضای این خانواده، شخصیتی بوده به نام مرحوم دکتر عبدالله حامدی که در سال ۱۳۲۲ خورشیدی به تیفوس درگذشته است. دکتر حامدی بنیان‌گذار دانشکده دامپزشکی و نیز از موسسان موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی حصارک بوده اما عظمت این مرد بزرگ از آن‌جا است که در سال ۱۳۲۲ و در هنگامه اشغال ایران به وسیله متفقین‌که بیماری تیفوس شایع شده بود این دکتر عالی‌قدر بدون واهمه از این بیماریِ به شدت مسری به یاری هم‌میهنان‌خود شتافت و خود نیز مبتلا شد و در فروردین همان سال بر اثر این بیماری درگذشت.

در شرح حال وی آمده است:

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ۱۳۰۰ به پایان رسانید و سپس در مدرسه طب به آموختن علم پزشکی پرداخت. وی در سال ۱۳۰۴ در وزارت فلاحت و تجارت برای اولین بار در ایران مبادرت به تهیِه سرم ضد طاعون نمود. در سال ۱۳۰۵ برای تکمیل معلومات خود عازم فرانسه شد. او در دانشگاه آلفور فرانسه در رشته دامپزشکی تحصیل  و با مدرک دامپزشکی به ایران باز می گردد و حاصل پژوهش‌های خود را در زمینه میکروب‌شناسی در نامه انجمن زیست‌شناسی پاریس منتشر ساخت.

در سال ۱۳۱۰ به ایران بازگشت و خود را در اختیار اداره کل فلاحت گذاشت. بزرگ‌ترین اقدام او تاسیس یک واحد مدرن و علمی دامپزشکی در کشور بود و سپس موسسه‌ای در حصارک برای تهیه دارو و سرم به راه انداخت. در سال ۱۳۱۶ دست به ابتکار تازه‌ای زد و مجله دامپزشکی را منتشر نمود. از سال ۱۳۱۷ ریاست دانشکده دامپزشکی را نیز به وی سپردند.

مسئله مهم دیگر از نظر او اصلاح نژاد دام کشور بود. در سال ۱۳۱۸ برای مؤسسه دامپروری حیدرآباد تعدادی دام اصیل خارجی وارد کردند و این واحد نیز زیر نظر دکتر حامدی قرار گرفت. در سال ۱۳۲۰ با حفظ مقام ریاست دانشکده دامپزشکی، سمت مدیر کل فنی وزارت کشاورزی نیز به ایشان سپرده شد.

دکتر عبداله حامدی در فروردین ماه ۱۳۲۲ در سن ۴۱ سالگی در اثر مراوده با بیماران، مبتلا به بیماری تیفوس شد و جان سپرد.

ایشان نواده اعتماد دربار، از رجال دربار مظفرالدین شاه، بود، روحش شاد و‌ روح همه رجل خدمتگزار ایران.

منبع: انتخاب

انتهای پیام/